فرمت فایلWORD

تعداد صفحه:34

به همراه این کتاب یک عدد کتاب به صورت رایگان از ما هدیه بگیرید.

بخش هایی از مقاله:

دين

دين ايران باستان بيشتر به سبب قلت اسناد و شواهد امري است راز گونه و مشكل. چون به اشارات و كنايات متون اخير توجه كنيم شايد به سطحي از اعتقادات بدوي ديني پي ببريم. "خدايان طبيعي" پرستش مي شد. شايد اين خدايان در محيطي از انديشه وتفكرات مناسب و وظايف فرمانيفرمايان كه محدود به جنگ و با روري يا تناسل بود شايستگي داشتند. ميان دين كهن ايرانيان و هندويان پيوندهاي فكري مشاهده مي شود كه مربوط به زماني پيش از مهاجرت اين دوگروه هند و اروپائي. بعضي خدايان پديد آمدند ك نماينده مفهوم نام خويشوند مانند ميترا كه به معني پيمان است. كرامات اخلاقي به گروهي زا خدايان كه در ايران به نام اوراها شناخته شدند اختصاص يافت. در چنين محيطي زرتشت به جهان گام نهاد. روايات و شواهد زباني, زمان زندگي او را حدود 600 پ. م. و جايگاه موعظه و ارشاد او را در شرق ايران مشخص مي كند.تصادفا به چشم و پشتاسب پادشاه ما قبل تاريخ پايگاهي يافت. اما مضمون سخنان و آموزش هاي او چه بود؟

آيين زرتشت هنوز هم ديني است زنده و اقليتي كوچك در ايران وپارسيان هند بدان ايمان دارند.از گروه ها پاره هايي از نوشته هاي مقدس باستاني كه مجموعاً به نام اوستا خوانده مي شود بدست آمده است با بعضي تفسيرهاي كهن. اگر از روي تفاوتهاي مهم و چشمگير زبانو تخيل و تصور داوري كنيم قطعه هاي اوستا از زمان زندگي رزتشت تا دوران ساسانيان پديدار گشته است. پنج مجموعه شعر به نام گاتها به سبب كهنگي زبان و گويش شرقي ايراني به نظر برجسته جلوه مي كند. بنابراين شايد اين ها بدوران زندگي پيامبر متعلق باشد و مضمون آن ها هم بعضي از آموزشهاي اساسي او را نمودار مي سازد. در ميان پرستده و خداي متعالي و جهاني اهورامزدا پيماني تازه و فدري پديدار مي كند. ديگر يك ثنويت اساسي نيكي و بدي تصور شده است .اين دو اصل همواره با هم در پيكارند چه در معنويات وچه در ماديات . اما روز داوري فرا مي رسد كه خوبي پيروز مي شود . اينك پيكار ادامه دادر .

اهورامزدا (كه بعدها اهرمزد شد ) با نيروهاي جاوداني ديگر وروان پاك انگر مينيو (كه بعدها اهريمن شد) با ديوان پيروانش كه در ميان ايشان بسياري از خداياني كه در گذشته محبوب مدرم بودند از دوسو پيكار مي كنند. وظيفه هر كس در جهان آن سات كه بر نيروي پليدي و دروغ گزندرساند و بدين شيوه به پيروزي ملكوت مزدا ياري رساند. پيام اخلاقي زرتشت در اينجا جلوه مي كند كه نيكمدران بايد به كارهاي نيك به ويژه كشت زمين پدرازند انديشه نيك و گفتار نيك و كار نيك آنچنانكه زرتشتيان امروز هم بدان معتقدند مومنان را مصون مي دادر. پاداش كساني كه اصول اخلاقي زرتشتي را آنچنانكه بايد به كار بسته اند همانا جاودان زيستن در بهشت است و بدكاران محكومند به تحمل كيفر در جايگاه دروغ و ناراستي.

آيين پاك زرتشتي در محيط دين اصلاح نشده ايراني كه خدايان بسيار داشت و براي عناصر طبيعت سپاس و احترام داشت و اسب قرباني مي كدر چون عاملي در فضاي ناساز پديدار شد. با اينهمه بعضي از اصول آن به ويژه اهمين فراوان اهورامزدا و ثنويت نيكي و بدي (يا ارته و درستكاري و دروخ و دروغ) رايج شد (يا بلكه هم بود؟) ميان انديشه هاي ديني زرتشت و شاهان هامنشي هماننديهاي شگرفي وجود دادر. هم زرتشت وهم شاهان هخامنشي اهورامزدا را پصرستش مي كدرند و بنابراين "مزديسنايي" بودند. نزديك پايان فرمانروائي هخامنشيان پيوندي استوار گويا ميان آيين زرتشت و آيين پرستشي كه كاست روحاني مغان تجويز مي كدرند پديد آمه بود. تاريخ طولاني مغان از زمان پديد آمدنشان همچون قبيله اي يا بهتر بگوئيم طبقه خاصي در ميان مادها كه به وظيفه كهانت دين اصلاح نشده ايراني مي پدراختند آغاز شد. ايشان همواره خويشتن را از يك قبيله مي پنداشتند و بسيار دربند رسوم و تشريفات بودند. بزودي رسالت خود را در سراسر اينران گستدرند. سرانجام هنگامي كه آيين زرتشتي در زمان ساسانيان دين رسمي ايران گشت مغان رهبري معنوي آن گشتند. تشخيص اينكه اينان در گذشته تا چه پايه از آيين زرتشتي پشتيباني مي كدرند امري است دشوار. اما شايد بعضي از ايشان از اين آيين پشتيباني كدرند و آنرا رواج دادند.

پاره هاي اخير كتاب مقدس زرتشتيان "خدره اوستا" تفاوتهاي بسياري از نظر انديشه هاي ديني و مجموعه خدايان و عوامل الهي با تعليمات زرتشت دادر. گذشته از خدايان برشمدره در گاتها از ميترا, خداي پيمان و روشناي واناهيتا, الهه آب و باروري و ورثر غنه, خداي جنگ و پيروزي و فروشي ها, روانهاي نگهبان نام بدره شده است. در ونديداد كه همانا قوانين ضد ديو باشد از قوانين زرتشتي دوانهاي اخير ياد مي كند كه مجموعه قواعد و آيين هاي مربوط به رسومي است كه گويا مغان آ،ها را مراعات و به كار مي بدرند. پليديها و گناهان با توبه كاريها و وسايل رسيدن به پاكي به تفصيل همچون روش سفر لاويان در كتاب مقدس ياد شده است. براي بسياري از گناهان كيفرهايي از پنج تا هزار زخمه تازيانه تجويز شده است. گناهان جرايم و آدمكشي و پليدي حاصل از في المثل مس مدره يا اشيا مدره را شامل مي شود. شيوه رفتار با سپيكر مدرگان آيين خاص دادر. مدرگان ار بايد در دخمه هاي برآودره با آجر كه به نام "برج خاموشي" معروفند گذاشت تا گوشتشان طعمه مرغان شكاري شود. آنگاه استخوانها را در ستودانيها گذارند. پليد ساختن عناصر زمين و آتش يا بهخاك سپدرن يا سوختن سخت نهي شده است. آب نيز عنصري مقدس بود و پرستش آتش به ويژه در روزگارهاي اخير آيين زرتشتي از خصوصيات آن گشت.